دیالوگ ها

-از خودم می‌پرسم زهرا تو کی هستی؟ -و کسی از درونم می‌گوید: من اشرف مخلوقاتم. بنده‌ی بهترین مخلوق عالم. -آیا هر چه من می‌خواهم می‌شود؟

کاغذ سفیدی جلویش بود و داشت با یک خودکار قرمز مدام رویش دایره می‌کشید و زیر لب چیزی می‎گفت: دایره نفوذ، دایره نگرانی، دایره نفوذ،

– فکر می کنی یادم میره تمام اون روزایی رو که بهم می گفتی تو بهترین رفیقی هستی که من دارم؟ کاش آدما این حرفو

پدربزرگ: این همه صدات زدم، کجا بودی؟ اون عصا رو بده به من. نوه: مشغول کارم بودم اصلا نشنیدم. حالا چکارم داشتید؟ بگید. پدربزرگ: بشین،

عطر گل محمدی به مشامم می رسد و دلم می خواهد آن را نفس بکشم و از بینی به درون ریه هایم ببرم. داشتم با

من: چرا انقدر اذیتم می کنی؟ من دیگه نمی خوام خاطرات گذشته رو به یاد بیارم. مغز: متاسفم که نمیشه کاری برات بکنم. ما براساس

_ نمی دونم توی این لایو های صبحگاهی چی هست که باعث شده تو بعد از این همه ماه منظم بشی . حاضری شب ها