سومین روز از اردیبهشت

۱. نوشتن را شروع می‌کنم. گاهی همین شروع هم سخت می‌شود. همین که بخواهی دو کلمه بنویسی و ادامه دهی. همین که متمرکز کلمات را کنار هم بچینی.

۲. از کلاس موسیقی که بیرون آمدم دیدم باران می‌بارد. بارانی بهاری که دقایقی بارید و متوقف شد. از این باران‌های غافلگیرکننده بود اگر ماشین نداشتم خیس می‌شدم. بعد از کلاس با دوست نویسنده و هنرمندم فاطمه به خانه‌‌ی دوستمان گلی جان رفتیم. ساعت ۴:۳۰ بود که منتظر ماندم تا فاطمه هم برسد و با هم برویم. جا نبود، دور زدم و همان اوایل کوچه ماشین را پارک کردم. چون نزدیک دیوار بود نمی‌شد در را باز کرد و پیاده شد برای همین به سختی از سمت صندلی شاگرد پیاده شدم.

۳. این بار گفتم موقع نوشتن آهنگ بیکلام هم بگذارم. لذتبخش است. پیانو هم از آن سازهایی است که نوایش آرامم می‌کند البته من همیشه دلم می‌خواهد آن‌هایی را گوش بدهم که آرامش‌بخش هستند چون با نوشتن اینجور موسیقی‌ها خیلی بهتر است.

۴. امروز با گلی جان و فاطمه جان از هر دری صحبت کردیم. از زندگی، روانشناسی، کتاب‌ها و نویسنده‌های مختلف، از نویسندگی و موسیقی و حرف‌هایمان به سیاست هم کشیده شد. سیاستی که همیشه و همه جا هست و هیچ دوستش ندارم. هرچند همیشه از هر سو صدایش می‌آید با این حال دلم نمی‌خواهد در جمع‌های دوستان از این چیزها حرف زده شود چون همه می‌دانیم چه چیزهایی در حال وقوع است. همه می‌دانیم زندگی با سیاست گره خورده است اما بیاییم گاهی میان این گره بایستیم و روانمان را بهم نریزیم. بگذاریم آرامش بیشتر جاری باشد تا غم و غصه.