خلوت با کلمات| پرواز

آمدم از پرواز بنویسم که دیدم بال در آوردم و در آسمان نوشتن دارم پرواز می‌کنم.

به نظرم نوشتن با واژه‌های مختلف دیدی وسیع به آدم می‌دهد. این خلوت‌‌ها می‌تواند تا بی‌نهایت ادامه داشته باشد. و یادداشت‌هایی که منتشر می‌کنم تنها بخش کوچکی از چیزی‌ست که در سرم می‌گذرد.

1. هر کس که می‌اندیشد در حال پرواز است.
2. برای پرواز در آسمان اندیشه باید ذهن را پرورش داد.
3. پروازی موفقیت‌آمیز است که ما را به اهدافمان برساند.
4. اگر حین پرواز سقوط کردی یعنی هنوز باید در ارتفاع کم تمرین کنی.
5. کسی که عقاب‌وار پرواز می‌کند یعنی جسارت کافی برای رسیدن به مقصد را دارد.
6. اولین پرواز پرنده همیشه به سقوط منجر می‌شود.
7. پروازی تا بی‌انتها در آسمان یادگیری و آگاهی
8. تو پرنده نیستی اما بال درونت را باز کن تا به آنچه می‌خواهی برسی.
9. پروازی شکوهمند است که حتی اگر تو را به مقصد نرساند حداقل چیزی به تجربیاتت اضافه کند.
10. فاخته‌ای بال سوخته را در تقلای پرواز دیدم. هر چه تلاش می‌کرد انگار بی‌فایده بود.

پرواز یعنی چه؟ فقط پرنده می تواند پرواز کند؟ چرا نمی شود  پرواز را یاد گرفت؟

هر انسانی در درونش بالی برای پرواز دارد. انسان همیشه آرزویش این بود که پرواز کند برای همین مغزش را به کار گرفت و هواپیما را اختراع کرد. اولش با سقوط‌های پی در پی مواجه شد تا بالاخره توانست بیشتر بالا برود و به موفقیت برسد. کسی که این اختراع را ثبت کرد در آن لحظات چه حسی داشت؟ به نظرم قبل از پرواز با هواپیما درونش از شوق به پرواز در آمده بود.

آن لحظات برایش غرورآفرین بود. اینکه توانست به چیزی برسد که سال‌ها در سر می‌پروراند.

پرواز یعنی

رسیدن به قله‌های موفقیت

قدم نهادن در نور و روشنی

همراهی با ابرها

صدای مخملین کسی که دوستش داریم

غافلگیری روح و جسم

شوق دویدن و رفتن فراتر از مرزها

آسمان مال من است

کبوترانه در آستان عشق بال گشودن

تپش‌های تند دلی بی قرار

پَری رها در باد

لبخندهای بی‌صورت

صعود

رسیدن به اهداف

رهایی، سبکی ، بی‌انتهایی

برای پرواز باید بیشتر بنویسم و حتمن این پست بروز خواهد شد.