کاریکلماتور

کاریکَلِماتور (آمیختهٔ کاریکاتور و کلمات) نامی است که پرویز شاپور در سال ۱۳۴۷ بر نوشته‌های خود که در نشریه خوشه به سردبیری احمد شاملو چاپ می‌شد گذاشت. این واژه حاصل پیوند دو واژه «کاریکاتور» و «کلمه» است. به دید شاملو، نوشته‌های شاپور کاریکاتورهایی است که با کلمه بیان شده‌است.

1. با صدای بلند گفت زرشک و قاشق برنج را به سمت دهانش برد، زرشک ها توی دهانش چنان ترکیدند که ترشی شان دل او را زد.
2. وقتی این دنیا و آدم ها دلش را زدند، او تصمیم گرفت رگش را بزند.
3. گوسفند چرانی را فراموش کرد و این بار تنهایی به دشت رفت و داشت چشم چرانی می کرد.
4. کتاب ها بس که در قفسه بیکار ماندند حوصله شان سر رفت.
5. بس که زن همیشه دستمال دستش بود و خانه را تمیز می کرد، عنکبوت دلش برای تار تنیدن بر گوشه و کنار خانه تنگ شده بود.
6. بعد از اینکه دخترک به عروسکش پو شام داد، مادر صدایش کرد و گفت شامپو تمام شده باید بروم بخرم.
7. تابستان هیچوقت عینک آفتابی اش را از چشمش برنداشت.
8. بهار خودش هم نمی داند در چه حال و هوایی است، گاهی میبینی وسط آفتابی بودنش، می بارد.
9. پیراهنش برایش تنگ شده بود و او تا فردا چیزی نخورد.
10. زمستان مرگ ریشه ها را باور نمی کرد.
11. کسی به سیزدهم توجه نکرد و او مجبور شد دروغ بگوید.
12. سبزه ها را گره می زد و هر سال بختش بسته میشد.
13. روز طبیعت که می شود جنگل ها گریه می کنند.
14. جنگل ها از بعضی آدم ها متنفراند چون آشغال می ریزند.
15. طبیعت گاهی دلش می خواهد با خودش خلوت کند.

کاریکلماتور وسایل آشپزخانه

1. وقتی کفگیر به ته دیگ خورد سرش گیج رفت.
2. ته دیگ از تهِ دیگ خواهش کرد تا زیادی او را برشته نکند.
3. چنگال دندانه های تیزش را بر قلب خیار ها و گوجه ها فرو کرد.
4. درون مغز قابلمه تنها غذا ها و قل قل خردنشان جریان دارد.
5. اگر در قابلمه را برداری نمی تواند در پخت غذا ها تمرکز لازم را به خرج دهد.
6. ملاقه ها شبیه منقار پلیکان ها آب را درون خودشان نگه می دارند.
7. قاشق ها خیلی خوشبختند چون مسئولیت حمل غذا ها به دهان ما را برعهده دارند.
8. چنگال به قاشق حسودی اش شد چون اون ارتباط مستقیم با دهان آدم ها داشت.
9. چاقو و کارد جزو قاتلان آشپزخانه محسوب می شوند.
10. اگر در آشپزخانه قتلی صورت گیرد اولین مضنونین چاقو ها هستند.
11. لیوان برای اینکه مایه ی حیات را در آغوش می گرفت بسیار شادمان شد.
12. لیوان همیشه نیمه پر خودش را می بیند و وقتی خالی می شود حس بی مصرف بودن می کند.