ارزش کار نوشتن

کلمات را کنار یکدیگر می چینم و مانند آجر هایی که با آن ساختمانی را می سازند متنی را آجر به آجر می سازم و می نویسم. با گذاشتن هر کلمه و آمدن تک تک آن ها در ذهنم حسی توام با لذت را تجربه می کنم.

گاهی چنان در نیمه ی یک متن دچار حیرت و شگفتی می شوم که خودم را تحسین می کنم. گاهی دلم می خواهد خودم را میان کلمات غرق کنم و گم شوم. وقتی گم شدم کسی جز همان کلمات مرا نجات ندهد.

همان کلمات را مدام در ذهنم تکرار کنم. تا بالاخره به نجات برسم. می دانم نوشتن با نون آخرش روحم را سیراب می کند. و می دانم هر چه بنویسم باز هم دست و ذهنم می خواهند برای نوشتن یک متن به حرکت دربیایند.

آری نوشتن برایم جز لذت و کاری که با عشق انجامش می دهم چیزی ندارد.

هر روز با عشق از خواب برمی خیزم. سپیده که سر می زند دلم می خواهد بیدار شوم. دستانم را با عشق روی کاغذ بگذارم و بنویسم از هر آنچه در جهان هستی هست و هر چه برای من جلوه ی زیبا و جالبی دارد.

نوشتن همیشه برایم ارزشمند است و می خواهم تا وقتی زنده ام در کنارش بمانم. رفیق نیمه راه شدن اصلا خوب نیست. من تا آخر مسیر همراهش خواهم ماند. دلم می خواهد سال ها بعد وقتی این نوشته را دوباره خواندم، لبخند بزنم و بگویم من موفق شدم.