اتفاقاتی که باعث نوشتن می شوند | تربیت فرزند

در حال نوشتن بودم که صدای زن همسایه آمد که داشت سر بچه اش فریاد می کشید. نمی دانم فرزندش چه کار اشتباهی انجام داده که او را تا این اندازه عصبانی و جری کرده است.

زن می گوید: اون شصت سال ازت بزرگتره. میدونی شصت سال یعنی چی؟ حرمت و احترام کجا رفته .

به مادرم میگم کسی که برات احترام قائل نیست ازش تعریف نکن. ولی بازم همیشه پشت شماست. میگه چرا دعواش میکنی . با این حال دوستت داره.

نمی دانم پسرش چند ساله است اما گویا بالغ شده که سرکش است و بی ادبی می کند. ولی آیا این بچه زیر دست خودت بزرگ نشده؟ پس تو رویش تاثیر بدی گذاشته ای که به خودش اجازه می دهد بی احترامی کند. مثلا یک پسر به مادربزرگش چه می گوید؟ فحش می دهد؟ آدم حسابش نمی کند؟

چه کاری می کند که مادرش انقدر حرص می خورد. همچنان صدایش می آید. نمی دونم از کدام خانه و ساختمان است. شاید ساختمان بغلی ساختمان پشتی خانه ی ماست. ببین چقدر صدا در فضای اطراف پخش می شود.

حدس شخصیت این افراد

زن شخصیتی مستقل دارد و نمی تواند بی حرمتی ها را تحمل کند. سریع عصبی می شود.

پسر شخصیتی سرکش و رها دارد و نمی خواهد کسی به او دستور دهد. حتی اگر سیلی بخورد هم حرف خودش را می زند. بلبل زبان هم هست.

حالا صدای گریه های پسر را می شنوم  به صدایش می آید که به زحمت سیزده سال داشته باشد.

یعنی مادربزرگش هم حالا در خانه شان است؟ حتما به دخترش می گوید ولش کن. انقدر دعواش نکن.

بی ادبی، دخالت، حرف خونه رو بیرون نگفتن، وسط حرف کسی نپریدن، این ها از ویژگی های پسرک است که مادر مدام تکرار می کند. انگار توی گوشش نمی رود.

چه اشکالی در تربیت زن وجود داشت که پسرش اینگونه شد؟

یعنی زن به این فکر می کند که این رفتار های غلط فرزندش تقصیر اوست؟

در کودکی اش چه کلماتی را به زبان آورد که موجب این اتفاق در این سن شد. که فرزندش روی حرفش حرف می زند و به دیگران بی احترامی می کند.

کودک مانند ضبط صوت است

باور باید کرد که کودک تمام تمام آنچه می گوییم را در ذهنش ضبط می کند. تصور کن دکمه ی ضبط را زدی آیا ضبط بین کلمات درست و غلط فرقی می گذارد یا همه را یک جا در خود جا می دهد؟

معلوم است که برایش فرقی ندارد . کودک حتی از ضبط صوت هم حساس تر است. او همه ی آنچه از دهانت بیرون می جهد را ثبت می کند و درست جایی که باید به تو برمی گرداند. آنوقت گلوله هایی که با کلمات شلیک کردی به تنت اصابت می کند یا در جایی که نباید آبرویت را می برد.

حالا قبول داری که  فرزندت که  مانند یک دفتر سفید و بدون ذره ای خط و لک است چقدر تاثیرپذیر است؟ و شما دارید آینده اش را برایش می نویسید تا همانگونه شود که شما می خواهید؟

باور کن فرزندت آینه ای از وجود توست. پس تمام سعیت را بکن که الگوی درستی باشی تا چند سال آینده با رفتاری مواجه نشوی که روی سر خودت آوار شود.

به نظرم حتی رفتار الان این مادر اصلن درست نبود. چرا؟ چون با داد و فریاد چیزی درست نمی شود. اگر همین مادر پنج دقیقه کنار پسرش بنشیند و آرام و شمرده با او حرف بزند شاید تاثیرش بیشتر باشد.

می دانم گاهی حرف زدن هم بی فایده است اما کی دیدی کتک و جنگ کاری را درست کند؟

ما داریم اول به خودمان بعد به جامعه ظلم می کنیم وقتی کودکی را با این تربیت به جامعه می فرستیم و آبروی خودمان هم می رود.

بی حوصلگی مادران

این روزها بی حوصلگی گریبان همه را گرفته. مادری بیکار است اما حوصله ی فرزندش را ندارد و هزار کلاس برای تابستانش ثبت نام می کند تا برای ساعاتی آرام بگیرد.

این بی حوصلگی صدمات جبران ناپذیری روی فرزندمان خواهد گذاشت. ما باید اول خودمان را تربیت کنیم سپس سراغ به دنیا آوردن کودک برویم. چون او درست شبیه ما خواهد شد. وقتی روی خودت کار کردی و تغییرات اساسی را اعمال کردی آنوقت چیزی که از او میسازی ارزشمند خواهد بود.

ساختن و تربیت درست یک فرزند سخت تر از ساختن یک ساختمان بیست طبقه است.  چون ساختمان اگر مصالحش درست باشد  و کارگر ها درست کارشان را انجام بدهند کار با نتیجه ای عالی به پایان می رسد اما تاثیری که کودک می پذیرد ادامه دار است و در جامعه پخش می شود.

اینکه بچه ای داشته باشی و بگویی خب این هم بزرگ شد و تمام اشتباه است. آیا درست از پس تربیتش برآمدی که چهار روز دیگر نیاید جامعه را بهم نریزد؟ آیا کودکی سالم و مفید تحویل جامعه دادی؟

برای این ها باید جواب پس بدهی. می دانی؟  چون تو عامل یک اتفاق در جامعه شده ای .

تاثیر تربیت درست

حتمن می گویی خب مگه فرزند من چقدر میخواد تاثیرگذار باشه. اگر همه این حرف را بزنند آنوقت چه اتفاقی می افتد. تو که میدانی قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود.

همین یک قطره از تربیت درست تو در جامعه نمود و انعکاس پیدا می کند. پس آن کسی که میاد رئیس جایی می شود کیست؟  روزی مادر و پدری داشته و تربیتش کردند. اگر از ابتدا مسیر درست را می رفت حالا این همه بی عدالتی در جامعه بود؟

البته درست است که یک عده ای هر چند با تربیت درست پیش می روند اما یک جایی از زندگی دوستی، رفیقی یا بالاخره کسی تاثیر بدی رویشان می گذارد که جبران ناپذیر است و این موجب می شود که از تربیت خانوادگی که داشت فرسخ ها فاصله بگیره. اما کسی که تصمیم به تشکیل خانواده می گیرد نباید کوتاهی کند.

اگر اینجای راه غلط باشد که دیگر اصلن کاری نمی شود برای آن فرد انجام داد.