دلایلی برای نوشتن

چرا از میان تمام کار ها نوشتن و نویسندگی را انتخاب کردم؟ به نظرم هر کسی که دنبال کاری می رود باید دلایلی برای خودش داشته باشد تا مصمم تر آن مسیر را ادامه دهد.

دلایلم برای نوشتن

۱٫ می نویسم چون با نوشتن می توانم بیشتر فکر کنم و ذهنم پویاتر می شود.

۲٫ می نویسم چون نوشتن مرا به خودم می شناساند. با ویژگی های اخلاقی متفاوتی که ممکن است درونم پنهان شده باشد و در مواقع خاص خودی نشان دهد آشنا می شوم و در جهت اصلاح آن گام بر می دارم.

۳٫ می نویسم چون به این کار علاقه مندم و عاشقانه در کنارش خواهم ماند.

۴٫ با نوشتن می توانم چند بار لحظات زندگی ام را بازبینی کنم و اشتباه نروم.

۵٫ نوشتن موجب رشد و توسعه ی فردی می شود.

۶٫ نوشتن باعث می شود نشخوار های ذهنی ام کمتر شود و از درون ذهنم خارج شود.

۷٫ نوشتن یکی از راه هایی ست که با آن می توان تمام حس و حال یا غم ها را روی کاغذ آورد و خالی شد.

۸٫ با نوشتن می توانیم برای مشکلاتمان راه کار پیدا کنیم و جواب سوالاتمان را بگیریم.

۹٫ نوشتن باعث می شود خاک باغچه ی درونمان را کنار بزنیم و ببینیم آن زیر چه خبر است تا اگر کرمی در آن بود بیرون بکشیم و در باغچه بذر تازه ای بکاریم.

۱۰٫ نوشتن، روح و جسم را به آرامش می رساند و یک تراپی محسوب می شود.

۱۱٫ هر چه بیشتر بنویسیم ستاره های درونمان پر نورتر می شوند. همچنین خلاقیتم در زمینه های مختلف بیشتر خواهد شد.

۱۲٫ با نوشتن ایده های متنوعی به افکارمان راه پیدا خواهد کرد.

 

این موارد را خیلی سریع نوشتم. شاید یک سری شان تکراری باشند. اما من هر آنچه در لحظه به ذهنم رسید نوشتم. بهتر است هر بار با تجربیات جدید، دلایل جدیدی هم به این لیست اضافه کنم.

زیرا نوشتن همانطور که به خودمان کمک می کند به دیگران نیز می توان از این طریق کمک کرد. اینکه با نوشتن ممکن است برای کس دیگری هم مفید باشی. مثلا داستانی بنویسی یا یک کتاب غیر داستانی بنویسی و با آن بتوانی بر افکار خواننده اثرگذار باشی و او را به تامل وادار کنی.

فواید نوشتن بسیار بیشتر از این هاست. برای منی که اول راهم و دارم سال های ابتدایی نویسندگی را طی می کنم تماما لذت است. سعی می کنم هر روز تمرین داشته باشم اما به خودم زیاد سخت نمی گیرم .سعی می کنم همیشه در حال یادگیری باشم و نوشتن اول از همه برای خودم لذت بخش باشد. تا بتوانم با آن برای دیگری هم مفید واقع شوم.

” هر چه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند.”

قطعا همه ی ما این را شنیده ایم. اگر زور زده باشی و با فشار چیزی را نوشته باشی برای کسی که مخاطب است هم چندان خوشایند نخواهد بود. نوشته ها سرشار از حس هستند. احساسس جاری که با هر بار خواندن زنده می شود.

پس بهتر است هنگام نوشتن، خودمان باشیم تا نوشته هایمان تاثیر بیشتری داشته باشند.

 

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *