پی ریزی کاخی که می خواهیم بسازیم!

پیدا کردن افراد هم دغدغه

خیلی از پایان ها در زندگی،شروعی برای ایجاد یک هدف نو و تازه است و هر پایان درس و تجربه ایست

تا بهتر و عمیق تر فکر کنیم. حالا چه پایان یک کلاس و دوره باشد چه پایان یک رابطه.

اینکه همیشه با خودمان بنشینیم و بیندیشیم تا از یک اتفاق بد هم راهی نو بگشاییم فوق العاده است.

کاش انگیزه ها و انرژی هایی که از یک یا یک چیز می گیریم هیچ وقت فراموش نشوند و همیشه در ذهن

ماندگار باشند چه بسا هر دفعه این تصویر های ناب تلنگری باشد تا دوباره جریانی را آغاز کنیم و متوقف نمانیم.

همیشه حرکت کردن در مسیر اهداف و علایقم را دوست داشتم اما خیلی وقت ها انگار باز می ماندم و

بهانه گیری ها آغاز می شد اما وقتی با آدم های دغدغه مند مواجه می شویم عاملی برای حرکتمان ایجاد می شود

و جوری دوباره درونمان از انجام آن کار مشترک شکوفا می شود که قبلش هیچوقت همچین فکری نمی کردیم.

از بهترین اتفاقات زندگی می تواند این باشد که با افراد هم دغدغه ارتباط خوبی برقرار کنیم.

کسانی که ما را می فهمند و خیلی کم پیش می آید ما را مورد قضاوت قرار بدهند.

آدمی باید در مسیرش همچین دوستانی داشته باشد و خیلی هم سفت بهشان بچسبد زیرا پیدا کردن

دوستان خوب خیلی سخت است مخصوصا اینکه به همان کاری که ما دوست داریم هم علاقه مند باشند.

با خودت جلسه بگذار

دلم می خواهد هر روز ساعت را در یک زمان مشخص کوک کنم و حداقل نیم ساعت با خودم جلسه ای بگذارم؛

به زندگی فکر کنم. از خودم سوال بپرسم. شاید خوب باشد که هر بار لباس خوبی به تن کنم و به خودم بگویم

این لباس چقدر به تو می آید یا مثلا بعضی روزها کمی که سخنرانی کردم، بنویسم.

بعد آن نوشته را با صدای بلند بخوانم. در آخر کف زنان از جایم بلند شوم .

حتما این بهترین جلسه ای ست که می توانم ترتیب دهم و هر بار برای خودم شادی بسازم

حتی خودم را گاهی به یک کافه دعوت کنم.

شاید بعضی اوقات هم ناامیدانه وارد جلسه شوم چون اصلا با خودم تعارف ندارم.

می توانم در آن زمان راجع به ناامیدی حرف بزنم و در یک برگه بنویسم امروز اینگونه شروع شد اما تهش بالاخره

موفق شدم ناامیدی را به امیدی نسبی برسانم. اگر این پیروزی نباشد پس چیست؟

بیا و به اتفاقات افتاده خوش بین باش. همه ی حرف های عالم را کنار بگذار و آن هایی که امیدوارانه با تو سخن می گویند را جایی برای دلت نگه دار. حتما روزی لازمت می شود. اما بقیه ی حرف ها را همان لحظه دور بریز،

نگذار آزارت دهند. بی خیال به همه لبخند بزن انگار نه انگار حرفی زده شده و ناراحتت کرده است.

ولی یک وقت هایی نیاز است بگویی دلت را شکاندند یعنی به خود آن فرد بگویی تا سبک شوی.

بگذار هر جور می خواهد درباره ات فکر کند؛ زندگی همین است. تو اگر صادق باشی و کسی برنجد اشتباهی

مرتکب نشدی اما اگر دروغگو باشی و کسی خوشحال شود هیچ سودی ندارد.

انگار کاخی ست که فقط از دور زیباست اما وقتی نزدیکش می روی ترک هایی را می بینی که گویا قرار است

باعث فرو ریختن آن شود. قطعا روزی فرو می ریزد. اگر جلوی چشمان تو فرو نریزد حتما برای آن فرد روزی این

کاخ نابود می شود

کاخ ساختن از آرزو های محال چندان چیز خوبی نیست ما باید از چیزی که به آن علاقه داریم با پی ریزی های عمیق و درست هر روز اندکی از آن را بالا ببریم تا کم کم رشد کند؛ نه اینکه در افکارمان چیزی بسازیم که ممکن است تا فردا هم دوام نیاورد.