سرمایه، چیزی که نیاز همه ی ماست ولو اندکش. باید از سر مایه گذاشت تا به سرمایه ای رسید.
در این حد قابل تامل و توجه است. این روز ها برای رسیدن به اندک دارایی باید سرت را بدهی تا به چیزی برسی و بتوانی زندگی ات را بگردانی.
آن کس که به راحتی و بدون تلاش سرمایه بدست می آورد، هیچوقت حتی دستش به خاک نخورده چه برسد
که بخواهد سرش را هم برای مایه بگذارد.
انسان ها دو دسته اند: یا آنقدر کار می کنند و تمام توانشان را می گذارند.
یا بیکار می نشینند و می گویند کار نیست. گروه دوم احتمالا منتظرند تا کار بیاید و در خانه شان را بزند!
هر کسی برای رسیدن به مقصد باید مسیری را طی کند ممکن است یک نفر از مسیر اصلی و طولانی پیش برود
و دیگری مسیری فرعی پیدا کند که نزدیکتر است.
پس هدف، مقصد ماست و باید برای رسیدن به آن مسیر درستش را پیدا کنیم.
درست حتما به معنای مسیر اصلی نیست بلکه آن مسیریست که با فکر و برنامه ریزی ما را همان جایی می برد
که می خواهیم به آن برسیم، شاید مسیر فرعی نزدیکتر باشد اما پر پیچ و خم و خطرناک!
با اینکه مسافتش از مسیر اصلی کمتر است اما چون صعب العبور است زمان رسیدنش با آن مسیر برابری می کند؛
آیا حاضریم از آن استفاده کنیم تا به هدفمان برسیم ؟
به نظر من باید همان مسیری را انتخاب کنیم که مدت ها دنبالش می گشتیم هرچند اگر فرعی و سخت باشد
مهم این است که ما را به مقصد دلخواهمان می رساند.
سرمایه گذاری روی خودمان، سلامتی و آرامشمان مهم ترین چیز است.
اگر این ها نباشند کار و و هدفمان هم روی هوا می روند.
آنقدر هستند آدم هایی که وقتی درگیر کار می شوند، خودشان را فراموش می کنند.
آخرین دیدگاه‌ها