از سختی گذر کن تا به آسانی برسی

همه ی ما آدم ها  مشکلات، سختی ها و اتفاقات ناگهانی در زندگی را تجربه کرده ایم. به یک زندگی فکر کن که هیچ فراز و نشیبی ندارد و مانند یک جاده مستقیم است. شاید کسی در این زندگی به فکر ارتقا خودش نباشد.

اما در جاده ای که پر پیچ و خم است ناگهان با یک صحنه ی زیبا روبرو می شویم . جنگلی جلوی راهمان سبز می شود. قبل از رسیدن به آن زیبایی، پیچ ها را تحمل کردیم و گذراندیم. در زندگی هم بعد از سختی ها حتما چیز بهتری قرار است نصیبمان شود. بى تردید در پى دشوارى آسانى خواهد آمد، و سخن خدا راست‏ترین گفتارهاست که فرمود: ان مع العسر یسراً.

هر کدام از ما چقدر بدون هیچ اتفاقی ،خطی زندگی کردن باعث شده خودمان را بالا بکشیم و رشد کنیم؟

هر داستانی هم که بخوانی گذر خطی و بدون فراز نشیب نمی تواند آن را جذاب کند و تو زود خسته می شوی و آن را کنار می گذاری. چرا؟ چون فکر می کنی این اصلا خاص نیست و تو را با شخصیت ها همراه نمی کند. با خودت می گویی این اصلا داستان است؟ داستان با اتفاق جذاب می شود.

پس غمگین نباش که اتفاقی در زندگیت افتاده و ای کاش نمی افتاد. همین اتفاق هر چند تلخ داستان تو را زیباتر و جذاب تر کرده است. به تو فرصتی داد تا خودت را بیشتر بشناسی و تغییر کنی.

قطعا هر کدام از ما داستانی منحصر به فرد داریم و می توانیم آن را برای خودمان بنویسیم. تا یادمان بماند چه روزهایی را از سر گذراندیم و چگونه توانستیم دوام بیاوریم.

البته اگر بگویی یادآوری اش تلخ است حق داری اما گاهی نیاز است بعضی اتفاقات یادآوری شوند چون پنهان کردن غم ها و سوگواری نکردن برایشان باعث می شود دردمان در درونمان ماندگار شود و التیام پیدا نکند.

پس اگر گاهی خاطره ای حرفی آن حس تلخ را دوباره بازسازی کرد به جای اینکه بخواهی خودت را بیرون بکشی کمی اشک بریز . اینگونه بهتر از پسش بر میایی و چون می بیند تو ردش نکردی این بار اگر پدیدار شد قوی تر کنارش می ایستی و اصلا به اینکه توانستی از پس این اتفاق بر بیایی و صبوری کنی به خودت افتخار می کنی. خودت را دست کم نگیر!