در من کسی فریاد می کشد که بیا بنویس . برو تمرین کن. رو به جلو در حرکت باش. در همه حال آموزش دیدن را فراموش نکن.
زیرا یادگیری هیچوقت تمام نخواهد شد. همیشه باید در زندگی در حال یادگیری باشیم یا چیزی که یاد گرفتیم را گسترش دهیم.
بعضی اوقات ایده ها یا الهاماتی سراغمان می آیند اما ما به آن ها محل نمی گذاریم و بی توجه از کنارشان رد می شویم.
حتی برایشان دست هم بلند نمی کنیم.
این الهامات بسیار نابند و همیشه شاید سراغمان نیایند.پس درست همان جایی که خواستی ازشان فرار کنی یا بی حوصله بودی ابتدا فکر کن که چه چیز خوبی را از دست خواهی داد.
الهاماتی که ما نادیده شان می گیریم یا کار هایی را که ما سراغشان نمی رویم ممکن است کسی زودتر از ما سراغشان برود.
بعد که به نتیجه ای رسید، ما بگوییم وای این ایده مال من بود و از درون آتش بگیریم و خودمان را سرزنش کنیم.
الهامات منتظر ما نمی مانند اگر تحویلشان نگیریم سراغ فردی مشتاق تر می روند تا نظر آن ها را جلب کنند.
اینجا سرزنش گری فایده ای ندارد و به جایش زودتر باید دست بکار شد.
الیزابت گیلبرت در کتاب “جادوی بزرگ” می گوید: اگر فکر ها و الهاماتی که به سراغمان می آیند را نادیده بگیریم و زود آن ها را عملی نکنیم این فکر ها از ما فرار می کنند و سراغ فرد دیگری می روند.
در واقعا او حس می کند واقعا فکر ها هوشمندانه هستند.سراغ آدم هایی می روند تا به نتیجه ای برسند.
” آن فکر باید چه کار می کرد؟ باید با این همه کم محلی تا آخر عمر منتظر می ماند؟
شاید گاهی فکر ها منتظر می مانند. برخی از فکر ها واقعا صبور هستند و سال ها یا حتی ده سال منتظر می مانند.
اما بعضی این طور نیستند. چون هر فکر طبیعت خاص خودش را دارد و با دیگر فکر ها متفاوت است.
به این حقیقت معجزه آسا اعتماد کنید که هر روز فکر های جالب و حیرت آور جدید دنبال آدم برای شراکت می گردند.
فکر های مختلف دائما چهار نعل به سمت ما می تازند و از درون ما عبور می کنند و دائما در تلاشند تا توجه ما را جلب کنند.
نشان دهید که شما آماده و در دسترس هستید.”
آخرین دیدگاه‌ها