ممکن است از بچگی توسط پدر و مادرمان مورد مقایسه قرار گرفته باشیم و این همیشه ما را نسبت به اطرافیان سرخورده کرده باشد. این باعث میشد که حتی خودمان هم وقتی گوشه ای نشسته بودیم در ذهنمان، آن دیگری را تصور می کردیم و می گفتیم ببین او موفق تر است پس چرا من هر چه درس می خوانم نمی توانم به او برسم . فرقی ندارد بچه باشیم یا بزرگسال حتما از مقایسه توسط دیگران خیلی ناراحت می شویم.پس چرا گاهی بی رحمانه همان کار را خودمان در حق خودمان انجام می دهیم؟!
با این کار فقط باعث می شویم بیش از اندازه حس سرخوردگی بهمان دست دهد و خود را فاقد هر استعدادی بدانیم. حتی حس کنیم هیچ کاری از دستمان بر نمی آید. خبر نداریم چه صدماتی بهمان وارد می شود. اما هزار افکار آسیب زا با این کار به وجودمان القا خواهد شد.
به جای این مقایسه ها باید از جایمان بلند شویم و همان کاری که همیشه دلمان می خواهد در آن خبره شویم را انجام دهیم.
می دانیم که هر کدام از ما قرار نیست نسخه ی کپی بقیه باشیم. شاید هر چه تلاش کنیم هم به یک سری چیز هایی که بقیه توانش را دارند نرسیم. چون علاقه ی خاصی به آن کار یا حرفه نداریم تا با انگیزه مهارتش را بیاموزیم.
مثلا کسی در گلدوزی مهارت دارد و ما با دیدن کار هایش لذت می بریم. اما خودمان تا به حال حتی نخ و سوزن هم دست نگرفته باشیم و حوصله ی اینجور کار ها را نداشته ایم.دلیل نمی شود از دستمان کار دیگری بر نیاید. حتما ما هم در کاری مهارت داریم و به آن علاقه مندیم که دیگری اصلا در آن استعداد یا علاقه ندارد.
پس مقایسه کردن می تواند اشتباه ترین کار ممکن باشد. برای من و تویی که هر کدام در نوع خود خاص هستیم.
آخرین دیدگاه‌ها