نسخه ی جدیدی از خودت بساز

روزی می رسد که تو دیگر آن خود گذشته ات نیستی. کسی را سرزنش نخواهی کرد، مخصوصا خودت را.

به کسی وابسته نخواهی شد و مستقل آماده ی انجام هر کاری هستی. دیگر نمی گویی نمی توانم چون باید تلاش کنی و قطعا در این صورت می توانی. آنقدر قوی می شوی که برای چیز های کوچک اشک نمی ریزی. به لدنت بیشتر اهمیت می دهی. همیشه ورزش می کنی تا قدرت بدنی ات بیشتر شود.

عضله هایت ساخته شود و انرژی بینهایتی دریافت کنی. اگر کسی تو را مسخره کرد یا چیزی گفت، راحت از کنارش می گذری و آن را پای نفهمی اش می گذاری. در مقابل تمام حس های بد هم لبخند می زنی تا رویشان کم شود.

می دانستی وقتی کسی خشمگین است و تو لبخند تحویلش می دهی، عصبانیتش بیشتر خواهد شد یا اصلا باعث می شود عصبانیتش کم شود؟

با ترس هایت رفیق می شوی و نمی گذاری خیلی پایشان را جلو بگذارند و محدوده شان را مشخص می کنی. افکار منفی و پریشان را از خودت دور می کنی چون می دانی فکر کردن بهشان تنها از تو انرژی ات را می گیرد. و این اصلا به نفعت نیست. فکر کن انرژی دریافتی از ورزش کردن را کاملا با این افکار از بین ببری. چقدر بیهوده از دستش می دهی!

پس بگذار آن انرژی که دریافت کردی صرف کارهایی شود که برایت سودمند است. مثلا با انرژی حاصل از آن بنویس، کتاب بخوان و ایده پردازی کن.

یک آدم کامل با تمام ویژگی های خوب و مثبت چقدر می تواند جذاب باشد؟ قطعا یک روز به همچین شخصی تبدیل خواهیم شد و می دانم با تلاش و یاد خدا این هدف زودتر هم محقق خواهد شد. اما نباید هیچ کجا کم بیاورم.

کم آوردن آدم را خسته می کند. راه های آمده را که نگاه می کنی با خودت می گویی این همه تلاش کردم ، دوباره چه شد… همین نگاه به پشت سر گاهی خوب است که تو به یاد بیاوری که چه کردی.

به پشت سر نگاه کردن باعث می شود روز هایی که گذراندیم را به یاد بیاوریم تا نخواهیم دوباره تکرارشان کنیم. پس یک وقت هایی نیاز است علاوه بر جلو به پشت سر هم نیم نگاهی بیندازیم.

باید تمام و کمال توجهمان به جلو باشد تا مقصد ما را مصمم تر کند. شاید امروز که اینجا نشسته ایم بگوییم ما می توانیم اما یادت باشد اول باید در شرایطش قرار بگیری بعد بگویی من توانستم فلان اخلاق اشتباهم را اصلاح کنم. پس آنجا به خودت تبریک بگو برای اینکه تلاش هایت نتیجه داد.