طناب موفقیت

آیا تا به حال به یک طناب نامرئی فکر کرده ای، طنابی که می توانی با گرفتن آن به بالا بروی؟

به نظرت برای اینکه از طناب موفقیت بالا برویم باید چکار کنیم؟

موفقیت طنابی دراز است که وقتی یک سرش را می گیری انتهای آن مشخص نیست. یعنی نمی دانی ته تلاش هایت تو را به کجا می رساند. هیچکس آن را نمی بیند اما اگر موفقیت را یک طناب بی انتها تصور کنیم متوجه می شویم که موفقیت ته ندارد پس برای رسیدن به آن تمام سعیمان را باید بکنیم.

در ابتدای مسیر موفقیت باید سر طناب را چنان در دست بگیری که رها نشود. حواست باشد اندکی که جلوتر رفتی این مسیر را فراموش نکنی. زیرا موفقیت یعنی کار و تلاش مستمر و  اگر روزی رها شود طناب از دستت در می رود. مسیر موفقیت ناهمواری های فراوان دارد و هیچکس نمی تواند یک شبه تمام مسیر را طی کند. تو همیشه و هر کجا که می روی باید طناب را محکم نگه داری.

دلیل موفقیت آدم های بزرگ هم همین است. آن ها تا رسیدن به مقصد به هدفی که می خواستند چسبیدند و لحظه ای آن را رها نکردند. هر چه جلوتر بروی ضخامت طناب بیشتر می شود و آنگاه باید سوارش شوی تا چون اسبی چموش رام تو شود. رام کردنش کار ساده ای نیست.

ممکن است چندین بار زمین بخوری و آسیب ببینی و زخمی شوی اما همین که دوباره افسار را در دست بگیری خیلی مهم است و این یعنی تو برای رسیدن به آنچه معین کرده ای سخت تلاش می کنی و سفت به طناب موفقیت چسبیده ای .

هیچکس نمی داند برای این مسیر چه روز هایی اشک ریختی و چشمانت پر خون شد . روحت چه صدماتی را متحمل شد. در طی مسیر شاید کسی نتیجه ی تلاش هایت را نبیند اما وقتی به جای خوبی میرسی و دیگر بر طناب موفقیت سلطه داری آنوقت همه ی نگاه ها سمت تو می چرخد.

موفقیت طنابی ست بی انتها و آنچه ما را به بالاترین نقطه ی این طناب می رساند تلاش و اراده و پشتکار است بدون این ویژگی ها همان ابتدای مسیر خواهیم ماند و مدام طناب از دستمان رها می شود و در دوری باطل قرار می گیریم و تلاش اولیه مان بی حاصل می ماند.