بزرگترین ماجراجویی که می‌توانی دنبال کنی این‌ است که رویاهای خود را زندگی کنی. (اپرا وینفری) در کتاب نقشه‌هایی برای گم شدن می‌خواندم که ویرجینیا ولف همیشه خودش را به نوعی گم می‌کرد. در واقع می‌خواست به جاهایی برود که برایش ناشناخته است. مکان‌هایی که او را از تمام چیزهایی

شاید همین امروز، همینجا باید همه چیز دوباره آغاز می‌شد. کسی چه می‌داند. بالاخره آسمان هم باید بیشتر لبخند می‌زد و سرگرم حال و احوالات خویش می‌شد. آخر چه کسی گفت ما آدم ها نیاز داریم کار کنیم. مگر کار کردن مهم است؟ به نظرم نباید کاری کرد. باید نشست

در ستایش دست‌ها بسیار باید نوشت. باید ساعت‌ها سخنرانی کرد. دستانم عادت دارند که کلمات را کنار هم بچینند و حرف‌های مغز را روی کاغذ بیاورند. دست‌هایی که خود احساسند. بودنشان گویا نفسی‌ست که از سینه آزاد می‌شود. برای داشتنشان عمیقن شکرگزار باش و ازشان بپرس که کیستند و چگونه