تا می توانی بنویس
از سراسر کتاب «تا می توانی بنویس» نخستین اثر ناتالی گلدبرگ، صداقتی می تراود که ناشی از تجربه ی ناب نویسنده است. کتاب سرشار از رهنمود های روشن و کاربردی و محکم است. مطالعه کتاب کمک می کند تا صدای تازه ود را بیافرینید و بشنوید.
یکی از بهترین منابع برای کسانی ست که به نویسندگی علاقه مند هستند یا در حال حاضر می نویسند.
نویسنده از تمام جنبه های نویسندگی مطلبی را نقل کرده است.
کسی که اندکی در زمینه ی نویسندگی فعالیت می کند این کتاب را بخواند قطعا برایش سرشار از نکات خوب و جالب است و شاید یک سری وقایع که در کتاب آمده را تجربه کرده باشد و باعث شود تا بفهمد که تنها نیست.
هر بخش کوتاه و مختصر و در عین حال جذاب است. کتابیست که باید چندین بار خواند تا هر بار تاثیری هر چند اندک داشته باشد.
در بعضی بخش ها نویسنده بهمان تمرینی برای نوشتن پیشنهاد می کند و از تجربیات خودش درباره ی آن تمرین می گوید.
در هر حوزه ای که فعالیت می کنیم باید کتاب هایی را بخوانیم تا با تجربیات افراد مختلف آشنا شویم. این بهمان کمک می کند تا بتوانیم مسیری که در آن هستیم را با انگیزه ی بیشتری ادامه دهیم. زیرا سختی در هر زمینه ای وجود دارد و تنها باید پشتکار داشت.
بخش هایی از کتاب :
چه آسان این واقعیت می تواند از دید پنهان بماند که نویسندگان نه برای اعطای دانش به دیگران، بلکه برای آگاهانیدن خودشان می نویسند.
♥♥♥
نوشتن، عملی جسمانی و تحت تاثیر وسیله یی است که به کار می برید.
♥♥♥
ربودن شگفتی های ذهنتان، موهبت ارزشمندی است. لبه ناصاف اندیشه را کشف کنید. مثل رنده کردن هویج، به کاغذ هایتان سالاد رنگارنگ اندیشه هایتان را ببخشید.
♥♥♥
اگر هر بار که به نوشتن می نشینید، منتظر اثری بزرگ باشید، نوشتن همواره به نومیدی بزرگی خواهد انجامید. وانگهی، این انتظار، شما را از نوشتن دور نگاه خواهد داشت.
♥♥♥
گاه وقتی می نشینیم که بنویسیم، موضوعی به ذهنمان نمی آید. ممکن است صفحه سفید جلوی رویمان ما را بترساند و ده دقیقه نخست تمرین، نوشتن مکرر یک مطلب، خسته کننده می شود. «نمی دانم درباره چه بنویسم، یا به چه فکر کنم.» چه خوب است یکی از صفحات دفترتان را به نوشتن آرمانها و موضوعاتی اختصاص دهید که ناگاه به خاطرتان می آیند و می خواهید بعدا دربارشان بنویسید.
♥♥♥
نگارش را با نوشتن می آموزیم. به همین سادگی. با بیرون رفتن از خودمان و رهسپاری به سوی کسانی که می پنداریم بلدند بنویسند، نوشتن را نمی آموزیم.
♥♥♥
در هر لحظه، می توانیم از وجود و آرمان های یخ زده مان بیرون بیاییم و از نو آغاز کنیم. نوشتن، این گونه است. نمی گذارد یخ بزنیم، می گذارد آزاد و رها شویم.
♥♥♥
به هنگام نوشتن، همه چیز را رها کنید. با شیوه و کلماتی ساده که بیانگر درونتان باشد آغاز کنید. نرم و هموار، شروع نخواهد شد. بگذارید ناشیانه باشد. می خواهید واقعیت خود را ببینید و زندگیتان را عیان سازید. نمی خواهید مطابق میل منیت تان بنویسید. می خواهید همان گونه که هستید و در جایگاه یک انسان،خود را بیان کنید. به همین دلیل فکر می کنم، نوشتن وفادار است. وجود آدمی را می شکافد و دل او را به روی دنیایی آسوده می گشاید.
♥♥♥
نوشتن ، غذای زودپز آماده نیست. آهسته می پزد و در آغاز نمی دانید که ثمره اش بریانی خواهد شد یا خوراکی برای ضیافت یا چیزی دیگر.
یک پاسخ
خیلی کتابفروشی ها سر زدم به شخصه و این کتاب رو سوال کردم؛ ولی نداشتن.
حق نوشتن برخلاف تبلیغش، کتاب قوی نیست به نظرم …