نویسندگی، شغلی شبانه روزی!

مدتی ست که نمی دانم برای سایت چگونه بنویسم. یا طبق چه اصولی پیش بروم. مثلا در طول هفته به چه موضوعاتی بپردازم که باعث شود هم خودم تمرین کنم و هم در آینده برای کسی مورد استفاده قرار گیرد.

درست است این روز ها کسی به سایتم سر نمی زند و نوشته هایم را نمی خواند اما چرا من باید بی حرکت بمانم؟

ببهتر نیست طبق یک برنامه پیش بروم تا مثلا یک سال آینده یک سایت با نوشته های بسیاری از خودم داشته باشم؟

اینجا را برای این ساختم تا در نوشتن پیشرفت کنم. تا متعهد باشم.که هر روز متنی در آن هوا کنم.

چه کسی ببیند و بخواند چه نبیند و نخواند. مهم نیت من است و تلاشی که برایش می کنم.

باید گرم نوشتن شوم . این عادت را هر روز تقویت کنم. هر روز صبح که از خواب بیدار می شوم به فکر پستی برای وبلاگم باشم. البته من برنامه ریزی کردم که به چه موضوعاتی بپردازم. اما در این چند روز آنطور که می خواستم عملی نشد.

بالاخره هر کسی برای رسیدن به اهدافش یک سری کار ها می کند . شاید آن کار در دید دیگران خیلی بیخود یا مزخرف باشد. حتی ممکن است بگوید حالا مینویسه که کی بخونه؟چه فایده؟ و…

همه ی این حرف ها  را باید نشنیده گرفت. باید به دل کار رفت. بیل زد تا به جایی که باید رسید. بیل زدن راحت نیست. رسیدن به عمق عرق روی پیشانی می طلبد. آنقدر بنویسی که انگشتانت زق زق کند.

بعد حس می کنی چقدر حالت بهتر است. دلیلش را از خواندن نوشته هایت می فهمی. اینکه چقدر فرق کرده و

عمیق تر و پخته تر شده است.

ایستاده ای به چه خیره خیره نگاه می کنی. دست به کار شو. شب و روز ندارد. نویسندگی یک شغل شبانه روزیست.

باید بنویسی…

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *