عملگرایی،موثرترین کار

موعظه هایت را عملی کن

جولیان بگینی

شاید ما همان کسانی هستیم که مدام به دیگران راه کار می دهیم، نصیحتشان می کنیم اما وقتی نوبت به خودمان می رسد یادمان می رود چه پند هایی به بقیه داده بودیم.منفعل و پریشان می شویم انگار راه کار هایمان عملی نیستند و فقط گفتنشان آسان بوده است. به قولی مثل خر توی گل گیر می کنیم.

هزار پند دادیم اما چرا برای خودمان قابل اجرا نبود؟

به راستی کل اگر طبیب بودی، سر خود دوا نمودی

حالا ما نه خریم (دور از جانتان)  نه طبیب، پس مانند خودمان بنشینیم فکر کنیم که چرا خودمان وقت گرفتاری کم می آوریم و عمل کردن سخت می شود؟

درست زمانی که در وضعیت خاصی قرار می گیریم تازه می توانیم افرادی که در همین شرایط بودند را درک کنیم بعد می گوییم چقدر آن پند و راهنمایی در عمل سخت بوده است.

آدم باید «در مقام عمل»، با چالش مواجه شود و پایش گیر باشد تا بتواند «راهکار عملی» ارائه کند.

همیشه عمل به کار ها سخت است اما به زبان آوردنشان مثل آب خوردن .

داستان بچه ای که زیاد خرما می خورد

در زمـان پـیـغمبر اکرم (ص) طفلى بسیار خرما مى خورد.

هر چه اورا نصیحت مى کردند که زیاد خوردن خرما ضرر دارد، فایده نداشت.

مادرش تصمیم گرفت او را به نزد پیغمبر(ص) بیاورد تا او را نـصـیـحت کند.

وقتى او را به حضور پیغمبر آورد، از پیغمبر خواست تا به طفل بفرماید که خرما نخورد.

اما آن حضرت فرمود: امروز بروید و او را فردا دوباره بیاورید.

روز دیـگر زن به همراه فرزندش خدمت پیغمبر (ص) حاضر شد.حضرت به کودک فرمود که خرما نـخورد.

در این هنگام زن که نتوانست کنجکاوى و تعجب خود را مخفى کند، از ایشان سؤال کرد: یارسول اللّه، چرا دیروز به او نفرمودید خرما نخورد؟

حـضـرت فـرمـود: دیـروز وقتى این کودک را حاضر کردید،خودم خرما خورده بودم و اگر او را نصیحت مى کردم تاثیرى نداشت.

امـام صـادق (ع) فـرمود: به راستى هنگامى که عالم به علم خودعمل نکرد, موعظه او در دل هاى مردم اثر نمى کند. همان طور که باران از روى سنگ صاف مى لغزد و در آن نفوذ نمى کند!

که اصطلاحا می گویند:

رطب خورده، منع رطب چون کند؟

یعنی کسی که خودش کاری رو انجام داده نمی تواند به شخص دیگر بگوید انجامش نده.

عملگرایی

حالا ما می توانیم این مفهوم را جور دیگری بیان کنیم. زمانی که به کسی پیشنهاد کاری را می دهیم بهتر است خودمان آن را عملی کرده باشیم.

مثلا مادری دلش می خواهد فرزندش فردی فرهیخته و کتابخوان بار بیاید اما خودش یک بار کتاب دست نگرفته. فقط دوست داشتن چیزی کافی نیست باید آن را انجام دهیم تا کودک ببیند چون او هر کاری را ببیند تو انجام می دهی دلش می خواهد تکرار کند. پس عمل کردن و انجام کاری درست مقابل کودک بهترین شیوه برای یادگیری اوست.

حتی وقتی بزرگ می شویم هم همینطور هستیم و فرقی نمی کند. مثلا پدرمان از ما می خواهد کاری را انجام دهیم. هر بار تاکید می کند. ولی ما انجامش نمی دهیم. برای اینکه خودمان را تبرئه کنیم در جواب می گوییم: شما خودت تا حالا انجام دادی که همیشه به من میگی.

پس بدون حرفی می توانیم عمل گرایی را به بقیه نشان دهیم و تاثیرگذار هم باشیم.

نگو کتاب بخوان انجامش بده. نگو روی زمین آشغال نریز. به جایش خودت هر وقت آشغال دستت بود، تا رسیدن به سطل زباله آن را نگه دار و روی زمین نینداز. به صورت غیر مستقیم اگر آن فرد بخواهد، رویش تاثیر خواهد گذاشت.