تن نیست آدمی،عدد است!

رفتن همیشه بی‌دلیل است و
آمدن همیشه دلیلی دارد

تن نیست آدمی
عدد است
کم‌ می‌شود
هر روز

علی احمد سعید(آدونیس)

 

هر روز از تعداد آدم ها کم می شود اما همین کم شدن به ما نشان می دهد که همیشه قرار نیست در این دنیا بمانیم.

ما همگی عددی هستیم که باید تفریق شود. مثلا اگر کسی از جمع مان برود، منحای آن یک نفر می شویم و

همگی بعد از مساوی قرار می گیریم اما آن یک نفر پرواز می کند. دیگر نه کم می شود و نه جمع .

هیچوقت هم بعد از مساوی قرار نمی گیرد . او قبل از مساوی می رود .

تو یک نفری اگر منحای یک نفر دیگر شوی نتیجه صفر می شود میدانی چرا؟

چون آن یک نفر بدون تو نمی تواند دیگر زندگی کند و دلش می خواهد قبل از مساوی دستت را بگیرد تا با

هم پرواز کنید. اعدادی که شبیه به هم باشند وقتی تفریق می شوند چیزی ازشان نمی ماند اما کافیست

تو یک نفر باشی و منحای عدد بزرگتری شود حداقل یکی باقی می ماند.

کاش هیچوقت یک منحای یک نشود آنوقت غم بزرگی بر دل می نشیند و تحملش ممکن نیست.

می دانی عدد ها وقتی از هم کم می شوند کجا می روند؟ شاید به یک جای دور به مسیری که هیچکس دستش بهشان نرسد.

 

مدرسه که می رفتم؛ وقتی جمع و تفریق را یاد گرفتیم همیشه از جمع کردن بیشتر از کم کردن خوشم می آمد انگار کم کردن یک عمل منفی و ناامید کننده بود اما با جمع یاد لبخند و شادی و انرژی مثبت می افتادم.

اصلا اگر بیشتر درباره اش فکر کنیم متوجه این اصل می شویم. اگر کسی به جمع مان اضافه شود خوشحال

می شویم یا کسی از جمع مان برود؟ البته اول باید بفهمیم دلیل کم شدنش چیست.

مثلا اگر بدنیا آمدن و مرگ را در نظر بگیریم، قطعا همگی بدنیا آمدن را دوست داریم و حس خوبی از آن می گیریم پس باز هم بر می گردد به اضافه شدن . کم کردن هم گاهی خوب است مثلا در جمعی هستی بعد از مدتی که

با آن افراد معاشرت می کنی میبنی اصلا به آن جمع نمی آیی بعد کم کم ازشان فاصله می گیری و خودت را کم

می کنی. یا دوستی داری که بعد از مدتی محو می شود و دوستی را بی مقدمه بهم می زند اینجا نمی دانی

اصلا چه اتفاقی افتاده که او خودش را از تو کم کرده است!

کم کم که می گذرد می بینی خیلی هم بد نشده؛ این تفریق شاید به نفعت بوده و خدا خواسته این دوستی

همین جا قطع شود. پس هر جمع و کمی در زندگی حکمتی پشتش نهفته است که ما گاهی از آن بی خبریم.

اگر روزی با دلیل از جایی خودت را کم کردی یا خودت را به گروهی اضافه کردی بدان هر دو عمل به نوعی خوب

بودند چون تو با فکر این کار ها را انجام دادی.

 

سعی کن همیشه از جایی که اذیت می شوی به دست خودت تفریق شوی و به اضافه ی جمعی شوی

که از آن انرژی دریافت می کنی حتی بگذار این انرژی ضرب شود تا چندین برابر حس خوب دریافت کنی.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *