با زبان ارزش واقعی ات را نشان بده

آدمی نهفته در زیر زبان خویش است.

نهج البلاغه، کلمات قصار،۱۴۸

تا زمانی که حرفی به میان نیاید هیچ آدمی را نخواهی شناخت. ممکن است ظاهر طرف را که نگاه می کنی فکر کنی با بهترین آدم روبرو هستی تا زمانی که زبان باز کند و حرف بزند.

ما هر کسی را با نوع صحبت کردن و برخوردش می توانیم بشناسیم. البته که بعضی ها ممکن است در یک جمع از خودش فاصله بگیرد و برخوردش را در آن شرایط عوض کند. اما چه سود وقتی واقعا اینطور نیست.

زبان ما می تواند سر کسی را بالای دار ببرد یا یک برده را آزاد سازد فقط مهم این است تا چه اندازه بلدیم زبان بازی کنیم. فکر کن اگر زبان نداشتی چه می شد؟ قطعا باید به زبان اشاره با هم صحبت می کردیم.

در نهایت راهی برای رساندن پیامت پیدا می کردی. زیرا بدون زبان نمی توانستی خواسته هایت را ابراز کنی.

جهان بر مدار روابط می گذرد. به سه شیوه می توان با دیگران صحبت کرد. اینکه با زبان صحبت کنیم. با زبان اشاره مفاهیم را بیان کنیم و هر آنچه می خواهیم بگوییم را بنویسیم.

ما دنبال این هستیم تا بتوانیم به هر نحوی شده خودمان را نشان دهیم. بازخورد بگیریم. این جمله ی قصار طوری بیان شده که انگار آدم بدون زبانش هیچ است.

آدم با این همه اعضا به یک زبان بند است که بخواهد خودش را در چاه بیندازد یا آزاد و رها باشد. بیشتر گناهانمان باز بان است. غیبت، تهمت، دروغ و… پس واقعا ما پشت زبان هایمان پنهان شده ایم.

اگر زبان را بعد از اینکه فکر کردیم باز کنیم قطعا ضرر نمی کنیم. خیلی ها شاید بدون فکر هر چه به ذهنشان رسید به سمت دیگری پرتاب کنند و اصلا نگویند این چه واژه ای بود به کار بردم.

فحس و کلمات رکیک همچون نقل و نبات  از زبانشان جاری می شود. اینگونه در واقع دارند خود واقعیشان را به نمایش می گذارند. کسی که مبادی آداب نیست، فکر کردن برایش مفهومی ندارد. قبح خیلی چیز ها برایش شکسته شده است. فقط لذت ها را می بیند. به چیزی که به نفعش است اهمیت نمی دهد. تنها براساس یک الگوی مستحجن به راهش ادامه می دهد. همچین شخصی یک روز بالاخره از خودش خسته می شود .

اینکه خودت و زبانت را به چه چیز هایی عادت می دهی مهم است. اینکه برای خودت ارزش قائلی و هر جایی قدم نمی گذاری. تو هم دلت می خواهد لذت های بسیاری ببری اما چه سود؟ لذت های آنی که به تباهی منجر شوند راه به جایی نمی برند و بیشتر تو را در باتلاق عادت های اشتباه گیر می اندازند.

حواسمان به زبان و نیش هایی که می تواند بزند باشد!